περίτηξις

-ήξεως, ἡ, Α [περιτήκω]

1. τέλεια, παντελής τήξη, μεταβολή μετάλλου ή στερεού σώματος σε ρευστό καθώς και η διάλυση, αποχώρηση ή έκκριση μορίων διαλυόμενου σώματος

2. (ειδικά) έκκριση υγρών, όπως λ.χ. στην υδρωπικία.